Περιγραφή

Το βιβλίο αυτό αναφέρεται στην αρχαία θρησκεία των Κελτών, τον Δρυϊδισμό. Περιέχει 46 ”μυστικοθεολογικές” -όπως τις ονομάζουν- τριάδες που πρώτος τις μετέφρασε από τα Κελτικά ο Αδόλφος Πικτέ το 1853.

Το 1906 ο Ιωάννης Λε Φουστέκ και ο Υβ Μπερτού ανέλαβαν να αποδώσουν λέξη προς λέξη το σπάνιο αυτό ντοκουμέντο, τόσο στην Γαλλική γλώσσα όσο και στην Αρμορικανή διάλεκτο. Το κείμενο μεταφράστηκε εξ’ ολοκλήρου από την Γαλατική και την Βρετονική διάλεκτο. Στην σελίδα 26 υπάρχει φωτογραφική ανατύπωση της πρώτης σελίδας του πρωτοτύπου όπου παρουσιάζεται το κείμενο στην Γαλατική και την Βρετονική.

Κατά την κριτική ανάλυση του βιβλίου που αφορά τον Δρυϊδισμό, ο Μισέλ Σαβαρέ στο άρθρο που δημοσίευσε στο περιοδικό ”Γλωσσολογία και Ψυχολογία”, τον Οκτώβριο του 1930, γράφει:

”Η καθαρά Κελτική παράδοση ξεχωρίζει με προσοχή την έννοια της Ουσίας και της Υπόστασης ακόμη και μέσα στα ζώντα πλάσματα. Το κεφάλαιο της προσωπικότητάς τους ή της ατομικότητας τους, εκφράζεται με τον όρο ”Αουέν”. Η Γερμανική φιλοσοφία, αντίθετα, είναι η φιλοσοφία της φυσιοκρατίας, με τάσεις νατουραλιστικές και πανθεϊστικές, συγχέοντας όπως οι περισσότερες ανατολικές φιλοσοφίες, το απόλυτο Ον με την Παγκόσμια Φύση, τα νερά με την ζωογόνο Πνοή”.

Τα πρώτα αποσπάσματα του βιβλίου εμφανίστηκαν το 1794, ενώ ως συλλογές οι τριάδες αυτές, κατά τον Έντμοντ Μπέιλλυ, περνούσαν από χέρι σε χέρι από τον 10ο αιώνα μέσω των Βάρδων (των ποιητών-τραγουδιστών της εποχής εκείνης που διατηρούσαν προφορικά την Κελτική παράδοση) μέχρι την τελική διαμόρφωσή τους από τον βάρδο Λυβελίν Σάιον τον 16ο αιώνα.