Περιγραφή

Η μέθοδος της αποτέφρωσης των νεκρών βρίσκεται στην επικαιρότητα των κατοίκων του δυτικού ημισφαιρίου του πλανήτη μας. Από πολλούς ερευνητές, επιστήμονες και εσωτεριστές, κρίνεται σαν αντιφυσική, ιδιαίτερα όταν εφαρμόζεται στην Δύση. Είναι γνωστό, ότι άπειρα κύτταρα που ζουν ακόμα στο σώμα του νεκρού, υφίστανται με την αποτέφρωση έναν απότομο και αναγκαστικό θάνατο, αλλά και μια διάσπαση από την μεγάλη θερμοκρασία. Η διάλυση των δυνάμεων που συνθέτουν την εξωτερική ατομικότητα του ανθρώπου, γίνεται σε πολλά στάδια, που λόγω της επακριβούς διαδοχής τους ανασκευάζουν την υπόθεση, ότι η τελευταία μας πνοή είναι και η τελευταία πράξη της φυσικής μας υπάρξεως.

Ο ετοιμοθάνατος χάνει πρώτα απ’ όλα την κινητικότητά του. Μετά αλλοιώνεται η κρίση του, συσκοτίζεται η όρασή του, δεν αναγνωρίζει τους οικείους του και τον εγκαταλείπουν οι αισθήσεις του. Για κάποιο μικρό χρονικό διάστημα παραμένει η ακοή, που όμως κι αυτή σιγά-σιγά αλλοιώνεται. Ύστερα παύει η αναπνοή και σταματά η καρδιά. Εξακολουθεί όμως μια στοιχειώδης ζωή, που εκδηλώνεται με την αύξηση των νυχιών και των τριχών. Αλλά η μέθοδος της αποτέφρωσης των νεκρών, που ήρθε από τις χώρες του ανατολικού ημισφαιρίου, βρήκε στη Δύση, για διάφορους λόγους, πολλούς υποστηρικτές.

Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου, παραθέτει κάποια γεγονότα και κάποιες απόψεις, και εναπόκειται στον αναγνώστη να κρίνει, αφού όμως προηγουμένως έχει πληροφορηθεί.

Ας δούμε όμως το θέμα του ενταφιασμού ή της αποτέφρωσης των νεκρών και από τη σκοπιά της αρχαίας Ελληνικής Παράδοσης, που εμείς οι νεοέλληνες φαίνεται να έχουμε δυστυχώς λησμονήσει. Κι εδώ ας μην ξεχνάμε, πως η παράδοση αυτή επέδρασε καταλυτικά σ’ όλον το δυτικό πολιτισμό. Γιατί λοιπόν να οικειοποιούμαστε άλλες παραδόσεις αν προηγουμένως δεν έχουμε σπουδάσει τη δική μας;