Περιγραφή

«Το ξέρω πως έχουμε καιρό να τα πούμε. Όχι, δε σε ξέχασα. Πώς να σε ξεχάσω, μωρέ, μόνο εσύ μου απόμεινες… Αλίμονο, αν χάσουμε και τη μνήμη μας, πώς θα μπορέσουμε να ξαναονειρευτούμε; Όχι, ούτε φοβάμαι μη μου κάνει ψυχολογικό πορτρέτο η ασφάλεια, άμα βρει τα χειρόγραφά μου σε καμιά έρευνα.

Δεν είμαι πια στη φυλακή, κι απ’ ό,τι φαίνεται, θ αργήσουμε κάμποσο ακόμα να μπούμε… Μπα, γιατί άλλωστε η ασφάλεια ούτε παρεπιπτόντως, που λένε, δεν ασχολείται πια με μας…»