Περιγραφή

… Για τον Πάικ ο Τεκτονισμός είναι συνυφασμένος με την ευρεία μόρφωση. Όντας λάτρης του Πλάτωνος ακολουθεί την Πλατωνική φιλοσοφία, όσον αφορά την ατραπό που οφείλει να βαδίσει ο άνθρωπος, ώστε να αποκτήσει την αθανασία ή το υπέρτατο αγαθό.
Διευκρινίζει: «Ο ευγενέστερος σκοπός της ζωής και το λαμπρότερο καθήκον του ανθρώπου, είναι μία ακατάπαυστη και σθεναρή προσπάθεια, που αφορά την επίγνωση και απόκτηση κυριαρχίας επάνω σε κάθε πνευματικό και θείο στοιχείο που βρίσκεται εντός του, υπερβαίνοντας τα υλικά και αισθησιακά στοιχεία».
Αυτός είναι και ο βασικός τόνος όλων του των έργων.
Όραμά του ήταν να εφαρμοσθεί στην πράξη ένα ιδεώδες που να πλησιάζει την «Πολιτεία» του Πλάτωνος και την «Νέα Ατλαντίδα» του Φραγκίσκου Βάκωνος (Francis Bacon) κάτι που γίνεται εμφανές στο έργο του, επειδή πίστευε στην ριζική αναμόρφωση του ανθρωπίνου γένους. Μελέτησε τις διδασκαλίες των Περσών και των Ινδουιστών μεταφράζοντας την Ριγκ-Βέδα και την Ζεντ-Αβέστα. Άφησε ως κληρονομιά 15 χειρόγραφους τόμους με μεταφράσεις και σχόλια αυτών των ιερών βιβλίων των Αρύων (Aryans). Οι γνώσεις που είχε, όσον αφορά τον Εσωτερισμό, ήταν τόσο μεγάλες, ώστε τον αποκαλούσαν Αλβέρτο τον Μέγα (Albertus Magnus), ενώ για την ποιητική του δεινότητα, ονομάσθηκε Όμηρος της Αμερικής. Άλλα προσωνύμιά του ήταν ο Διδάσκαλος Τέκτων, ο Αυθεντικός Διδάσκαλος των Μυστηρίων, ο Ζωροάστρης της νέας Ασίας (Αμερικής) κ.λ.π.. Όμως, πέραν του ενθουσιασμού και της αγάπης των συγχρόνων του, ο κυριώτερος τιμητικός τίτλος που έφερε ήταν «ο Πλάτων του Τεκτονισμού». Η φιλομάθειά του ήταν τόση, ώστε αποφάσισε να μάθει τα Σανσκριτικά αφού υπερέβη την ηλικία των 70 ετών. Τα γραπτά του είναι κατά μεγάλο μέρος αδημοσίευτα και φυλάσσονται από το Ύπατο Συμβούλιο των Η.Π.Α., θεωρούνται δε η σημαντικότερη ερευνητική συλλογή που έχει γίνει πότε για τον Τεκτονισμό…

… Για να μπορέσει η ανθρωπότητα να φθάσει το ιδεώδες της Μυήσεως θα πρέπει να έχει επιλύσει τα πολιτειακά και εργασιακά της προβλήματα. Η ελευθερία του ανθρώπου μαζί με την εργασία που του εξασφαλίζει τα προς το ζειν, είναι οι απαραίτητοι όροι για την εκκίνησή του. Η Τυραννία απεχθάνεται την ελευθερία, ενώ η ανεργία ή η στυγνή εργατική εκμετάλλευση οδηγούν στην πενία. Οι δυο παραπάνω συνθήκες εμποδίζουν τον άνθρωπο να ασχοληθεί απερίσπαστα με τον Μυητικό δρόμο και συνεπώς, δεν είναι δυνατόν να πραγματωθεί το Τεκτονικό Ιδεώδες που είναι η αναμόρφωση του κόσμου σε όλα του τα επίπεδα.
Σε κάθε βαθμό ο Τέκτων οφείλει να αναπτύσσει και μία διαφορετική αρετή, ενώ παροτρύνεται να διακόψει την ανελικτική του πορεία στους Τεκτονικούς βαθμούς, εάν δεν τον ικανοποιεί η μέχρι στιγμής πρόοδός του και νοιώθει ατελής.
Εάν θεωρήσουμε πως η Τεκτονική διδαχή γίνεται μέσω των συμβόλων, τότε, πάντοτε σύμφωνα με τον Πάικ, ο Τεκτονισμός αποκρύπτει και δεν αποκαλύπτει. Η αποκάλυψη της Αληθείας γίνεται μόνον σε αυτούς που έχουν φθάσει στο ανάλογο -με αυτήν- επίπεδο, ενώ οι ανάξιοι αυτής, κατευθύνονται σκόπιμα σε λανθασμένο δρόμο. Η άσκηση της Αρετής και των νοητικών ικανοτήτων οδηγούν σταδιακά στην αφύπνιση του υπερβατικού ανθρώπου κάτι που αποτελούσε και τον σκοπό των Αρχαίων Μυστηρίων…

(Αποσπάσματα του βιβλίου)

Για την ανεύρεση του «Απολεσθέντος Λόγου» κατέφυγα χωρίς κανένα δισταγμό στα φώτα των πλέον μορφωμένων Αδδ. μου. Οι μεν, όπως ο Joseph Silbermann και ο Αδ. Hubert, υπεύθυνος της Ενωτικής Αλύσου με τις προφορικές τους διδασκαλίες ανύψωσαν τους διαλογισμούς μου, ενώ ο Ραγκόν, ο Ελιφάς Λευί, ο Άλμπερτ Πάικ και ο Γκαίτε με δίδαξαν με τα γραπτά τους. Όλα τα Τεκτονικά συστήματα του 18ου αιώνα συγχωνεύονται τελικά στους 30 βαθμούς, τους οποίους ο Σκωτικός Τύπος προσθέτει ενώπιον της πρωταρχικής τριάδος.
Από ιστορική άποψη αυτό παρουσιάζει ένα αναμφισβήτητο ενδιαφέρον. Εξάλλου απέκτησε διεθνώς μία ιδιαίτερη σημασία, εφ’ όσον τα Ύπατα Συμβούλια πραγματώνουν στο δικό τους τομέα την τεκτονική καθολικότητα, η οποία συνιστά και το σημείο τριβής του Κυανού τεκτονισμού. Επίσης, έχει παρατηρηθεί ανάμεσα στους υψηλόβαθμους Αδδ. τέκτονες που είχαν μία ευρεία πολυμάθεια, πως πάσχισαν να προσφέρουν το καλύτερο δυνατόν απόσταγμα σε βαθμούς που δεν είχαν ακόμα δημιουργηθεί.
Σχετικά με το θέμα αυτό, είναι δίκαιο να αποτιμήσουμε φόρο τιμής στην μνήμη του Αδ. Άλμπερτ Πάικ, ο οποίος υπήρξε ο Ύπατος Μέγας Ταξιάρχης του Ύπατου Συμβουλίου της Νοτίου δικαιοδοσίας των ΗΠΑ, από το 1859 έως και το 1891. Όντας ταλαντούχος συγγραφέας, ο Αδ. Πάικ θέλησε να πνευματοποιήσει τον Σκωτικό τύπο, συνδέοντας τον κάθε βαθμό με μία βαθιά μυητική διδασκαλία, η οποία αναπτύσσεται σε ένα λαμπρό έργο που φέρει τον τίτλο: Morals and Dogma.

Αποσπάσματα από το ”Βιβλίο του Τέκτονος Διδασκάλου” του Oswald Wirth