Περιγραφή

Oι αλχημικές δραστηριότητες του Νεύτωνα ήταν στην καρδιά της επιστημονικής επανάστασης, η οποία δεν διέθετε συνέχεια ούτε συνοχή ως τις αρχές του δεκάτου ογδόου αιώνα, εποχή κατά την οποία ο Νεύτων δέχτηκε να γίνει Πρόεδρος της Βασιλικής Ακαδημίας του Λονδίνου, ανασύροντάς την από τη λήθη, και μετατρέποντάς τη στον χρυσό κανόνα της επιστημονικής έρευνας ανά την Ευρώπη.

Ποτέ πριν μια σχολή σκέψης δεν είχε τόση ορμή και ποιότητα ώστε να την καταστήσει κυρίαρχη στο πεδίο αυτό όπως συνέβη με τη φυσική φιλοσοφία μετά το 1703. Ποτέ πριν σχολή δεν εξαφανίστηκε τόσο γρήγορα χωρίς να αφήσει πίσω της ούτε ίχνος όπως συνέβη με την αλχημεία.

Η συνήθης εξήγηση είναι ότι μια ανώτερη επιστημολογία εκπαραθύρωσε μια κατώτερη στην αγορά των ιδεών. Θα προχωρήσω σε μια διαφορετική υπόθεση: ο Ισαάκ Νεύτων στην πραγματικότητα μεταστοιχείωσε την αλχημεία στο προσωπικό του μέταλλο φυσικής φιλοσοφίας. Μετέτρεψε τη μαγεία σε επιστήμη…

Μετά τον θάνατο του Νεύτωνα, το 1727, ο εκτελεστής της διαθήκης του αποφάνθηκε ότι η τεράστια συλλογή των αλχημικών εργασιών του μεγάλου φιλοσόφου “δεν ήταν κατάλληλη για εκτύπωση” και τις έβαλε πίσω στα κουτιά τους. Εκεί όπου έμειναν για περισσότερο από δύο αιώνες, ώσπου το 1936 ο διάσημος Βρετανός οικονομολόγος John Maynard Keynes αγόρασε ένα αρκετά σημαντικό τμήμα τους σε πλειστηριασμό και ξεκίνησε να διαβάζει.

Το 1942 ο Keynes έβγαλε το ακόλουθο πόρισμα: “Ο Νεύτων δεν ήταν ο πρώτος της εποχής του ορθού λόγου. Ήταν ο τελευταίος των μάγων, ο τελευταίος των Βαβυλωνίων και των Σουμέριων, το τελευταίο μεγάλο πνεύμα που εξέταζε τον ορατό και διανοητικό κόσμο με μάτια όμοια με εκείνα που ξεκίνησαν να χτίζουν τη διανοητική μας κληρονομιά 10,000 χρόνια πριν”.