Περιγραφή

Η σύγχρονη επιστήμη βρίσκεται, όπως ήδη ανέφερα σε μια πολύ κρίσιμη καμπή και αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο ότι οι σημερινές επιστήμες, με όλες τις τόσο σπουδαίες ανακαλύψεις τους, έχουν παραμείνει δέσμιες του εξωτερικού πεδίου και συχνά δεν υπηρετούν πια την ζωή και την ανθρωπότητα. Έτσι αυτό που έχει τώρα τεράστια σημασία είναι η εμβάθυνση, με μία πάντα αφυπνισμένη συνείδηση, στην εσωτερική επιστήμη που περιλαμβάνει και τον εξωτερικό κόσμο, δίχως όμως την αποκρυφιστική περιθωριοποίηση στην οποία υπόκεινται οι περισσότεροι άνθρωποι στην φάση αυτή.

Αυτό που είναι απαραίτητο είναι μια εσωτερική παιδεία. Εδώ ανήκει, ως βάση, η διδασκαλία του Πυθαγόρου, το απαύγασμα της οποίας είναι ότι Όλα είναι Ένα. Δεν είναι βέβαια τυχαίος ο χαρακτηρισμός του Πυθαγόρου ως «παγκόσμιο πνεύμα κοσμοϊστορικού μεγέθους».

Όταν κάποιος επιζητά την αναγνώριση της αλήθειας, οι γνώσεις τού είναι πολύ χρήσιμες και τον βοηθούν στην πρόσβαση αυτή. Αλλά αν παραμείνει μόνον στις γνώσεις, τότε αυτές λειτουργούν ανασταλτικά ως πνευματική πέδηση. Όμως ο μαθητής του Πυθαγόρου γνωρίζει ότι «δεν πρέπει να ομιλή δίχως φως», όπως λέει ένα Άκουσμα του μεγάλου αυτού διδασκάλου της Δύσεως και της ανθρωπότητας.

Ο μέγας φιλόσοφος Εμπεδοκλής (480 – 430 π.Χ.) έγραψε για τον Πυθαγόρα: «Ανάμεσά τους ζούσε ένας άνδρας που υπερτερούσε σε γνώση, που μέσα του περιείχε τον πιο περιεκτικό πλούτο και που ήταν γνωστός με τα βαθιά σοφίας έργα του. Όταν εξαντλούσε όλη την δύναμη της διάνοιάς του, εύκολα διέβλεπε το κάθε τι σε κάθε οντότητα, μέχρι δέκα ή είκοσι αιώνες της ανθρώπινης φυλής».

Η Πυθαγόρεια φιλοσοφία είναι κάτι πολύ περισσότερο από μιά διδασκαλία ή ένα σύστημα. Μπορεί να αφυπνίζει μιά δύναμη και να προκαλεί μιά θέαση, που εκφράζεται δημιουργικά στην όλη σκέψη και πράξη του μαθητή του Πυθαγορισμού.