Περιγραφή

• Ο Φάμπρ ντ’ Ολιβέ και ο Τεκτονικός Τύπος της Ουρανίου Γεωργίας.
• Η Πυθαγόρειος Μύησή του και η φιλοσοφική ανάπτυξη του Πυθαγορείου θεωρήματος.
• Ιστορικές αναφορές που επεξηγούν γιατί το κλειδί της εσωτερικής ερμηνείας της Γενέσεως της Παλαιάς Διαθήκης είχε χαθεί.
• Η απόκρυψη του εσωτερικού νοήματος της Γενέσεως από τους Εσσαίους και η σκόπιμη παράφρασή της.

Ο ντ’ Ολιβέ ερμηνεύει την Γένεση με βάση το τριπλό νόημα των ιερογλυφικών που κληροδότησε ο Μωυσής ως ιερεύς του Οσίριδος. Τα ονόματα Αδάμ, Εύας, Κάϊν, `Αβελ, Σηθ κ.λ.π. δεν αποτελούν ιστορικά πρόσωπα αλλά συμπαντικές Αρχές, Δυνάμεις και Ιδιότητες που εξελίσσονται σταδιακά εντός του Σύμπαντος (Μακρόκοσμος) και εντός του ανθρώπου (Μικρόκοσμος).

Ο ντ’ Ολιβέ αντιτίθεται στον ”Κάϊν” του Βύρωνος όχι σε λογοτεχνικό αλλά σε φιλοσοφικό εσωτερικό επίπεδο. Ο Κάϊν και ο `Αβελ αποτελούν αντίστοιχα την επεκτατική και την συσταλτική δύναμη του Σύμπαντος. Η πρώτη υπερισχύει καταπνίγοντας πρόσκαιρα την δεύτερη για να δημιουργήσει τις μορφές. Η εσωτερική ερμηνεία της πτώσεως του Αδάμ και του πειρασμού της Εύας από τον όφι.

…Ο δε όφις ήν φρονιμώτατος πάντων των θηρίων επί της γής, ών εποίησεν Κύριος ο Θεός (Γένεσις, Γ’,1)
…Now, the serpent was more subtil than any beast of the field, which the Lord God had made.(Gen.III,1)
…Η αγγλική μετάφραση που έχετε αντιγράψει λέει, όπως είδαμε, το εξής: ”Απ’ όλα τα ζώα του αγρού, που είχε δημιουργήσει ο Κύριος ο Θεός, το φίδι ήταν το πλέον πανούργο”.

Ο Μωυσής όμως λεει το εξής: Wha-Nahash haiah haroum mi-chol haiath ha-shadeh asher hashah Jhoah Elohim.
Δηλαδή: Η διάπυρη πλεονεξία (το συμφέρον, η επιθυμία, ο εγωισμός), ήταν ένα κύριο πάθος (μια τυφλή, ασυνείδητη αρχή) ανάμεσα σε όλη την ζωικότητα (το ζωικό στοιχείο) της στοιχειώδους Φύσεως την οποία εδημιούργησε ο IHOAH ELOHIM (Ο ΙΧΟΑΧ, ΑΥΤΟΣ, ΟΙ ΘΕΟΙ).

Βλέπετε, Λόρδε μου, πως εκλάβατε την υλιστική ερμηνεία κατά λέξη, δεν υπάρχει εδώ ούτε κάποιος όφις, ούτε πανουργία, ούτε ζώο, ούτε αγρός. Οι Ελληνιστές μεταφραστές είπαν όλα αυτά τα ωραία πράγματα, είτε από άγνοια, είτε -όπως το υποψιάζομαι- σκοπίμως. Το υπόλοιπο κεφάλαιο συνεχίζεται κατά τον ίδιο τρόπο. Υστερα από αυτό το παράδειγμα μπορείτε να κρίνετε τις ιδιόμορφες αντιθέσεις που παρουσιάζει το κείμενο. Αυτοί οι μεταφραστές, μην επιθυμώντας να διαπεράσουν το πέπλο που είχε ρίξει ο Μωυσής επάνω στην προέλευση του κακού, από φόβο μήπως επισύρουν το ανάθεμα που είχε εξαπολυθεί εναντίον όλων εκείνων που θα πρόδιδαν στους ξένους αυτό το φοβερό μυστήριο, αποφάσισαν να καταστήσουν το νόημα στο συγκεκριμένο σημείο, όσο πιο ασαφές μπορούσαν. Για εκείνους η λέξη Ναχάς, που σημαίνει πλεονεξία, έγινε ο όφις. Το ύπουλο πάθος, η τυφλή αρχή, έγινε πανουργία. Το ζωικό στοιχείο μεταμορφώθηκε σε ζώο, και τέλος η Φυση σε έναν απλό αγρό. Πώς σας φαίνεται η παραποίηση; Καταλαβαίνετε τώρα την ιδιόμορφη εντύπωση που μου προξένησε το ποίημά σας;……….
(απόσπασμα από την Επιστολή του Φάμπρ ντ Ολιβέ προς τον Λόρδο Βύρωνα σχολιάζοντας το έργο του ”Κάιν”)

Χαρακτηριστικά: Πολυτελής έκδοση, μεγάλο σχήμα (22Χ30), με 13 χαρακτικά (γκραβούρες) του Γκουστάβ Ντορέ. Ενσωματωμένοι δύο σελιδοδείκτες (κορδέλλες), μία για το ποίημα και μία για τα σχόλια. Σκληρό εξώφυλλο, χαρτόδετο με χρυσοτυπίες. Χαρτί σαμουά σατέν 100 gr.(ώχρα). Τα πρωτογράμματα, οι βινιέτες και τα κοσμήματα, έχουν μπορντώ χρώμα.